Opryszczka – leczenie i objawy

admin | | O zdrowiu | Brak komentarzy

Opryszczka jest chorobą wirusową powodującą występowanie zmian skórnych, najczęściej w okolicach warg. Schorzenie to zazwyczaj jest skorelowane w czasie z okresami obniżonej odporności organizmu, spowodowanymi np. przemęczeniem lub zaziębieniem. Co ciekawe prawie każdy dorosły człowiek jest nosicielem wirusa wywołującego opryszczkę jednak zazwyczaj nie ulega on aktywacji. Wirus opryszki występuje w kilku odmianach i różne jego odmiany atakują poszczególne części ciała.

Opryszczka objawia się występowaniem małych, wypełnionych płynem surowiczym krostek w okolicach nią dotkniętych. Często zdarza się, że pojawianie się krostek jest poprzedzone swędzeniem, mrowieniem oraz bólem w zaatakowanych punktach. W bardziej zaawansowanym stadium pęcherzyki pękają uwalniając płyn zawierający wirusy – należy uważać aby nie rozprowadzić go po ciele gdyż prowadzi to do wtórnych infekcji. W miejscu pęcherzyków spowodowanych opryszczką pojawiają się po około dwóch dniach strupy.

Opryszczka – objawy

Objawy opryszczki zależą od kilku czynników, takich jak:

umiejscowienie ogniska opryszczki, czyli gdzie na ciele znajdują się zmiany chorobowe;
rodzaj wirusa wywołującego opryszczkę;
który raz u danego pacjenta dochodzi do ujawnienia się objawów choroby;

W przypadku pacjentów, którzy po raz pierwszy zostali zainfekowani wirusem opryszczki, pierwsze objawy pojawiają się zazwyczaj w okresie od dwóch do dwudziestu dni od infekcji. Opryszczka wargowa, czyli najpopularniejsza forma opryszczki, początkowo objawia się punktowym swędzeniem, uczuciem mrowienia i bólu w okolicach ust i otworów nosowych.

W ciągu około 48 godzin, w tych miejscach, pojawiają się pęcherzyki wypełnione płynem surowiczym, który później zastępowany jest ropną wydzieliną. W ciągu kilku dni od pojawienia się pęcherzyków następuje ich pęknięcie, i na ich miejscu pojawia się strup, ustępujący w ciągu kolejnych kilku dni. Pierwsze objawy opryszczki wargowej w większości przypadków mają cięższy przebieg niż kolejne wystąpienia choroby.

Należy tutaj nadmienić, że objawy opryszczki są kwestią indywidualną i powyżej zaprezentowane objawy dotyczą statystycznej większości przypadków. Zdarza się jednak, że po infekcji nie występują żadne objawy lub występują one po wielu latach i mają dużo łagodniejszy przebieg (pierwsze pojawienie się zmian skórnych) lub dużo cięższy.
Zazwyczaj objawy opryszczki wargowej ustepują samoistnie w ciągu kilku dni od ich pojawienia się. W większości przypadków nie są one szczególnie dokuczliwe albo wręcz w ogóle nie odczuwalne. Problemem natomiast może być dyskomfort, spowodowany lokalizacją zmian i ich wpływem na estetykę wyglądu twarzy.

Opryszczka narządów płciowych objawia się występowaniem bolesnych ran, w okolicach genitalnych. Często towarzyszą im swędzenie, ból przy oddawaniu moczu oraz upławy. Zazwyczaj początkowo pojawiają się pęcherzyki z płynem surowiczym, jednak bardzo szybko pękają, pozostawiając po sobie bolesne rany o przekroju kilku milimetrów. Pierwszemu atakowi choroby najczęściej towarzyszą także objawy ogólne takie jak gorączka, bóle mięśni i stawów oraz ogólne złe samopoczucie.

Opryszczka – leczenie

Leczenie opryszczki polega w większości przypadków na łagodzeniu objawów choroby. Zazwyczaj opryszczka opryszczka mija w ciągu kilku dni nawet bez jakichkolwiek działań. Procedura terapeutyczna jest uzależniona od kilku czynników takich jak:

umiejscowienie zmian chorobowych na ciele;
wiek i ogólny stan zdrowia pacjenta;
typ wirusa powodującego chorobę (HSV 1 albo 2).

Leczenie opryszczki wargowej

Jeżeli ognisko choroby zlokalizowane jest w okolicach ust lub otworów nosowych, a także innych części twarzy, zazwyczaj stosuje się maści zawierające cynk oraz substancje hamujące namnażanie się wirusa opryszczki. Takimi substancjami są acyklowir i jego pochodne. Można je dostać w postaci maści wydawanych w aptekach bez recepty. Jedną z takich maści jest preparat o nazwie Zovirax.

Po aplikacji maści należy bezzwłocznie umyć ręce, aby zapiec przenoszeniu się wirusa w inne części ciała, i na inne osoby. Nie powinno się zdrapywać strupków gdyż może to prowadzić do wtórnej infekcji. Wówczas, jeżeli jest to infekcja bakteryjna, może zajść konieczność zastosowania antybiotyków.

Zazwyczaj wystąpienie opryszczki na skórze twarzy nie wymaga podejmowania żadnych działań gdyż objawy ustępują samoczynnie w ciągu kilku dni. Ważne jest jednak aby zapewnić organizmowi odpowiednią dawkę snu i odpoczynku w tym czasie aby mógł skutecznie walczyć z wirusem.

Inne formy opryszczki

W przypadku opryszczki narządów płciowych, jak również opryszczki atakującej narządy wewnętrzne i oczy oraz zakażenia opryszczką noworodków, konieczne jest leczenie pod nadzorem lekarskim. Stosowane są wówczas często leki przeciw-wirusowe podawane dożylnie i doustnie, wraz z preparatami do stosowania zewnętrznego.

Leczenie opryszczki a dieta i suplementy żywnościowe

Uważa się, że spożywanie zwiększonej ilości lizyny może zmniejszyć podatność na wystąpienia objawów opryszczki oraz przyspieszyć proces leczenia. Lizyna dość powszechnie występuje w takich produktach jak jajka, ziemniaki, ryby oraz kurczaki. Można ją także przyjmować w postaci suplementów diety.

Kit pszczeli również jest zalecany jako lek na opryszczkę. Substancją leczniczą w tym przypadku są flawonidy występujące w nim w sporych ilościach. Według niektórych doniesień maści na bazie kitu pszczelego są bardzo skuteczne w leczeniu opryszczki narządów płciowych.

Zioła w leczeniu opryszczki

W medycynie ludowej od wieków stosowano zioła w leczeniu wielu chorób w tym opryszczki. Do wytwarzania maści na opryszczkę do dziś używa się m.in. melisy, aloesu oraz mięty. Preparaty zawierające powyższe zioła maja za zadanie hamować podział wirusów oraz łagodzić objawy opryszczki.

Wirus opryszczki

Opryszczka wywoływana jest przez wirusa opryszczki pospolitej – Herpes simplex virus – w skrócie HSV, lub inaczej Human herpes virus – w skrócie HHS. Występują dwa gatunki wirusa opryszczki pospolitej – HSV 1 i HSV 2. Pierwszy, odpowiedzialny jest za wywoływanie opryszczki wargowej. Drugi, zaś za opryszczkę narządów płciowych. Zdarzają się jednak sporadyczne przypadki gdzie wirusy HSV 1 i 2 atakują poza ich zwyczajowymi miejscami występowania. Przykładem może tutaj być opryszczka narządów płciowych wywołana HSV 1 (zwykle wywołuję ją HSV 2).

Budowa wirusa opryszczki

Pod względem budowy wirion (postać wirusa poza komórką gospodarza) wirusa opryszczki charakteryzuje się dość dużą ilością materiału genetycznego, w postaci podwójnego, linearnego DNA, zamkniętego w białkowym kapsydzie (płaszcz białkowy). Całość jest dodatkowo otoczona lipidową osłonką, powstającą z błony komórek gospodarza. Białka bezpośrednio pod osłonką tworzą tegument – kompleks białek wspomagający proces infekcji. Mają one za zadanie m.in. wspomaganie procesu namnażania się wirusowego DNA w komórce oraz hamowanie reakcji immunologicznych. Taki kompletny wirion na średnice około 200 nm. Opryszczka wywoływana jest przez wirusa opryszczki pospolitej – Herpes simplex virus – w skrócie HSV, lub inaczej Human herpes virus – w skrócie HHS. Występują dwa gatunki wirusa opryszczki pospolitej – HSV 1 i HSV 2. Pierwszy, odpowiedzialny jest za wywoływanie opryszczki wargowej. Drugi, zaś za opryszczkę narządów płciowych. Zdarzają się jednak sporadyczne przypadki gdzie wirusy HSV 1 i 2 atakują poza ich zwyczajowymi miejscami występowania. Przykładem może tutaj być opryszczka narządów płciowych wywołana HSV 1 (zwykle wywołuję ją HSV 2).

Budowa wirusa opryszczki

Infekcja wirusem opryszczki

Wirus opryszczki do połączenia z komórką, w której sąsiedztwie się znalazł, wykorzystuje glikoproteiny na swojej powierzchni, które łączą się z receptorami na powierzchni komórki gospodarza. Na tym właśnie etapie dochodzi do selekcji tkanek, jakie wirus zaatakuje. Komórki różnych tkanek mają na swojej powierzchni inne receptory, oraz inną ich ilość. Wirusy HSV 1 (glikorpoteiny na ich powierzchni) są specyficzne dla receptorów na powierzchni komórek występujących w okolicach ust, otworów nosowych oraz oczu. To właśnie dlatego wirusy opryszczki właśnie z tymi komórkami się łączą. Zjawisko specyficzności danego wirusa do danej tkanki nazywa się tropizmem.

Po połączeniu się z glikoprotein wirusa opryszczki z receptorami komórki następuje fuzja (zlanie się) lipidowej otoczki wirionu z błoną komórkową. Materiał genetyczny wraz z niektórymi białkami dostaje się do cytoplazmy. Następnie kapsyd jest transportowany do otoczki jądra komórkowego. DNA wirusa opryszczki zostaje wstrzyknięte do wnętrza jądra komórkowego.

Rozwój wirusa opryszczki wewnątrz komórki

Zaraz po wniknięciu do komórki gospodarza, wirus opryszczki wykorzystuje ją do produkcji własnego białka VHS. Białko to blokuje produkcje białek komórkowych, przez co białka wirusa mogą być produkowane w większych ilościach. Cały proces odbywa się w cytoplazmie, natomiast DNA wirusa w tym czasie przedostaje się do jądra, gdzie jest kopiowane. W jądrze komórkowym odbywa się także składanie potomnych kapsydów z powielonych cząsteczek DNA wirusa, oraz białek wirusa dostarczanych z cytoplazmy. Wirion przedostaje się do cytoplazmy gdzie otaczany jest błoną tworząc jego otoczkę lipidową. Taki kompletny, potomny wirion jest gotowy do infekcji kolejnych komórek.

Wirus opryszczki w stadium uśpienia

Wirus opryszczki może doprowadzić zaatakowaną komórkę do całkowitego wyniszczenia. Zazwyczaj takie wyniszczenie komórki uruchamia w niej mechanizmy prowadzące do apoptozy (“samobójstwa komórki”). Jednak wirus opryszczki potrafi skutecznie blokować sygnały apoptozy i komórka taka staje się rezerwuarem wirusa. Wirusy opryszczki mogą tkwić w takich komórkach przez lata. Taki okres infekcji wirusowej nazywa się okresem latencji. Najczęstszym miejscem gdzie bytuje wirus opryszczki w tym stadium są zwoje nerwowe (zgrupowania ciał komórek nerwowych). W tym czasie często dochodzi do produkcji nowych wirionów, które infekują i namnażają się w komórkach skóry bezobjawowo i są źródłem zakażeń innych osób. Zdarza się także, że pod wpływem bodźców zewnętrznych dochodzi do aktywacji wirusa i kolejnego “wybuchu” opryszczki.

Czynniki powodujące aktywację wirusa opryszczki znajdującego się w fazie latencji:

przeziębienie;
stres;
przemęczenie;
operacja;
osłabienie spowodowane inną chorobą;
podrażnienie skóry promieniami UV – nadmierna ekspozycja na słońce lub solarium;
alkohol;
menstruacja.

Jak dochodzi do zakażenia opryszczką?

Do zakażenia wirusem opryszki dochodzi poprzez kontakt bezpośredni z osobą zakażoną. Osoba taka może w ogóle nie wykazywać objawów zakażenia. Z drugiej jednak strony najłatwiej jest zarazić się przez kontakt ze skórą zmienioną chorobowo. Infekcja opryszczką często zachodzi podczas pocałunków oraz wszelkich form kontaktu seksualnego. Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęściej występujących chorób związanych z seksem bez zabezpieczenia. Wirus opryszczki jest obecny w dużych ilościach w ślinie i łatwo wnika poprzez nawet najmniejsze uszkodzenia skóry, szczególnie po wewnętrznej stronie ust. Do szczególnych przypadków należy zakażenie opryszczką podczas porodu. Jest to sytuacja wyjątkowo niebezpieczna i zagrażająca życiu noworodka.

Jak zapobiegać opryszczce?

Opryszczka to choroba której atakom można do pewnego stopnia zapobiec. Trudno jest natomiast zapobiec infekcji wirusem opryszczki. Do w miarę skutecznych sposobów na zapobieganie zakażaniom można zaliczyć:

unikanie bezpośredniego kontaktu z miejscami zmienionymi chorobowo;
stosowanie prezerwatyw w przygodnych kontaktach seksualnych;
unikanie używania wraz z osobą wykazującą symptomy opryszczki tych samych szklanek, sztućców i innych przedmiotów, poprzez które można przenieść wirusa.

Domowe sposoby walki za opryszczką

Ponieważ opryszka jest chorobą wirusową tak naprawdę niewiele można zrobić w momencie pojawienia się objawów gdyż w tym stadium liczba wirusów jest już na tyle duża i zniszczenia w komórkach przez nie dokonane na tyle zaawansowane, że leki antywirusowe nie przynoszą już większego rezultatu. Można jednak zastosować się do kilku rad aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wirusa po ciele oraz pomóc organizmowi w walce z nim. W trakcie choroby powinno się:

unikać dotykania miejsc zmienionych chorobowo;
często myć ręce;
pić duże ilości wody;
leki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe mogą pomóc łagodzić objawy choroby.

Istnieje ponadto grupa leków naturalnych, których działanie polega na stymulacji układu odpornościowego, przez co organizm skuteczniej walczy z chorobą. Skuteczność tych leków nie została potwierdzona naukowo w walce z opryszczką niemniej jednak nie są to substancje szkodliwe. Do grona naturalnych medykamentów używanych w walce z opryszczką zalicza się:

produkty na bazie wosku i miodu pszczelego;
produkty na bazie aloesu;
produkty na bazie Eleuterokoku kolczastego.

Opryszczka w ciąży

Opryszczka w ciąży jest stosunkowo częstą przypadłością, gdyż jest to specyficzny okres, w którym kobieta narażona jest na wiele czynników sprzyjających chorobie, takich jak stres czy przemęczenie. Przypadłość ta, choć dość nieprzyjemna, nie jest szczególnie niebezpieczna jeśli dotyczy najczęstszej formy opryszczki, jaką jest opryszczka wargowa, czyli popularna opryszczka na ustach.

Problemem jest za to wystąpienie opryszczki w okolicach intymnych. Opryszczka narządów płciowych, u kobiet w okresie ciąży, jest wyjątkowo niebezpieczną sytuacją, gdyż może prowadzić do zarażenia noworodka podczas porodu. Taka infekcja wirusem HSV 2, ze względu na nie wykształcony jeszcze układ odpornościowy dziecka, zagraża jego zdrowiu a nawet życiu. Wirus może zaatakować skórę i doprowadzić do pojawienia się opryszczki skórnej na dużej powierzchni ciała. Możliwe jest także przeniknięcie patogenu do organów wewnętrznych, w tym wątroby i mózgu. Zaatakowanie mózgu przez wirusa opryszczki, przy braku natychmiastowej interwencji lekarskiej, zazwyczaj kończy się zgonem. U większości osób wyleczonych z zapalenia mózgu wywołanego HSV 2 występują nieodwracalne zmiany i trwałe upośledzenie umysłowe.

Jeżeli w okolicach genitalnych kobiety w ciąży zostanie zdiagnozowana opryszczka, w okresie poprzedzającym rozwiązanie, to zalecane jest przeprowadzenie zabiegu cesarskiego cięcia, aby uchronić dziecko przed możliwym zakażeniem. Opryszczka w ciąży mniej zaawansowanej również powinna być przedmiotem konsultacji lekarskiej. Szczególnie jeśli do zakażenia wirusem doszło w trakcie ciąży, gdyż objawy pierwszego ataku HSV 2 są zazwyczaj dużo ostrzejsze niż jego ponowne ujawnienie się.

Infekcja HSV 2 podczas ciąży grozi m.in. poronieniem, uszkodzeniem płodu oraz przedwczesnym porodem. Dlatego też powinno się minimalizować ryzyko zakażenia do minimum. Do infekcji natomiast dochodzi podczas stosunków seksualnych z osobą będącą nosicielem wirusa (niekoniecznie musi mieć objawy!).

Opryszczka na ustach

Opryszczka na ustach znana jest także pod nazwą opryszczki wargowej. Choroba ta wywoływana jest przez wirusa opryszczki pospolitej typu pierwszego (HSV 1) lub, sporadycznie, przez wirusa opryszczki typu drugiego (HSV 2). Zainfekowanych wirusem jest 80% ludzi na świecie, więc jest to najbardziej rozpowszechniona choroba wirusowa. Wirus opryszczki, po zainfekowaniu, może powodować pierwsze objawy choroby już po kilku dniach. Zdarza się jednak i tak, że pozostaje on w organizmie nie wywołując żadnych objawów, przez wiele lat.

Co ciekawe będąc raz zakażonym wirusem opryszczki stajemy się jego nosicielem już na zawsze. “Zimno na ustach” bo tak czasami także określa się opryszczkę na ustach jest dość dokuczliwą ze względów estetycznych, aczkolwiek, w większości przypadków, niegroźną dolegliwością.

Objawy opryszczki na ustach

Do typowych objawów opryszczki na ustach należą często bolesne, małe pęcherzyki w okolicach ust, które po kilku dniach pękają, zlewają ze sobą i powstaje na ich miejscu strup. Czasami pojawianie się pęcherzyków jest poprzedzone swędzeniem i mrowieniem w okolicach dotkniętych chorobą.

Zazwyczaj gdy opryszczka na ustach pojawia się po raz pierwszy u danego pacjenta ma ona najcięższy przebieg. Objawy bólowe i rozległość zmian skórnych są największe. Pojawiają się także czasami objawy takie jak gorączka czy ogólne złe samopoczucie.

Wirus opryszczki jak było to wspomniane po infekcji pozostaje w stanie utajenia (latencji) i może się ponownie uaktywnić. Najczęściej do takiego uaktywnienia dochodzi gdy organizm jest osłabiony przez stres, brak snu, przemęczenie, chorobę, wypadek lub menstruację.

Leczenie opryszczki na ustach

Opryszczka na ustach w zasadzie nie wymaga żadnego leczenia, gdyż objawy samoczynnie znikają w przeciągu kilku dni. Można proces leczenia przyspieszyć stosując osuszające maści cynkowe lub, blokujące namnażania się wirusa, preparaty na bazie acyklowiru. Ten środek anty-wirusowy jest obecny m.in. w preparacie Zovirax i można go nabyć w aptece bez recepty. Niektórzy pacjenci donoszą, że zastosowanie maści w momencie pojawienia się mrowienia oraz swędzenia, czasami poprzedzającego wystąpienie zmian skórnych, zapobiega ich rozwojowi. Trudno jednak zweryfikować te doniesienia.

Jak dochodzi do zakażenia i jak mu zapobiegać

Do zakażenia wirusem opryszczki dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną oraz poprzez używanie wspólnych przedmiotów osobistych, czy też naczyń. Warto tutaj zauważyć, że źródłem infekcji może być osoba nie wykazująca objawów opryszczki w danym momencie, a jedynie będąca jej nosicielem. Opryszczka na ustach natomiast powinna być jasnym sygnałem aby unikać wszelkiego rodzaju pocałunków oraz wspólnych naczyń z osobą chorą.

Opryszczka narządów płciowych

Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najpowszechniej występujących chorób wenerycznych. Wywoływana jest ona przeważnie przez wirusa opryszczki HSV 2, w odróżnieniu od opryszczki okolic ust, wywoływanej przez głównie przez HSV 1. Choroba ta przenoszona jest przez kontakt seksualny w osobą zarażoną. Warto tutaj wspomnieć, że zarażać może również osoba nie mająca w danej chwili żadnych widocznych objawów opryszczki.

Na infekcje wirusem HSV 2 narażone są bardziej kobiety niż mężczyźni. Badania wykazują, że opryszczka narządów płciowych jest przekazywana podczas stosunku płciowego, bez zabezpieczeń, średnio jednej na cztery kobiety. W przypadku mężczyzn prawdopodobieństwo to wynosi jeden do ośmiu. Pod względem epidemiologicznym przyjmuje się, że opryszczka narządów płciowych dotyka około 20% populacji, jednak w wielu przypadkach przebiega ona bezobjawowo.

Choroba ta ma charakter nawrotowy. U zarażonej osoby mogą rozwinąć się objawy już w ciągu dwóch dni od infekcji, ale może też nie dochodzić do żadnych objawów przez wiele lat a czasami w ogóle. Choroba ta potrafi się jednak uaktywnić nawet po wielu latach i ponownie wystąpią jej objawy. Do nawrotów najczęściej dochodzi gdy organizm jest przemęczony lub osłabiony np. inną chorobą.

Objawy opryszczki narządów płciowych

Opryszczka narządów płciowych objawia się zmianami w okolicach genitalnych, ale również, mniej typowymi, objawami ogólnymi.

Do typowych objawów można zaliczyć:

małe, często bolesne i pękające pęcherzyki obecne w okolicach genitalnych, na wewnętrznej stronie ud, pośladkach a u kobiet na wargach sromowych, wewnątrz pochwy oraz na szyjce macicy;
mrowienie w okolicach genitalnych;
upławy;
ból podczas oddawania moczu;
opuchnięte pachwinowe węzły chłonne;

Do ogólnych objawów towarzyszących czasami opryszczce narządów płciowych zalicza się:

gorączkę;
ból głowy oraz mięśni;

Objawy opryszczki narządów płciowych są zazwyczaj bardziej uciążliwe podczas ich pierwszego wystąpienia. Ponadto u prawie połowy zainfekowanych nie dochodzi nigdy do nawrotów choroby mimo, że do końca życia są jej nosicielami.

Leczenie opryszczki narządów płciowych

Leczenie opryszczki narządów płciowych powinno odbywać się pod nadzorem lekarza. Stosowane są zazwyczaj maści wysuszające zawierające cynk oraz preparaty hamujące namnażanie się wirusów zawierające acyklowir lub jego pochodne. Czasami stosuje się preparaty doustne lub dożylne, które są zdecydowanie bardziej skuteczne niż te stosowane miejscowo.

W leczeniu opryszczki narządów płciowych zaleca się także suplementacje lizyną lub przyjmowanie pokarmów bogatych w lizynę, takich jak kurczaki, ryby, jaja oraz ziemniaki. Lizyna ma według niektórych doniesień przyspieszać gojenie się zmian skórnych.

Innym środkiem uznawanym za skuteczny w leczeniu tej choroby jest kit pszczeli. Flawonidy w nim zawarte działają hamująco na podziały wirusowe.

W medycynie tradycyjnej na opryszczkę narządów płciowych stosuje się preparaty na bazie melisy, aloesu i mięty. Zwłaszcza aloes jest polecany do walki z tą chorobą i łagodzenia jej objawów.

Zapobieganie zarażeniu opryszczką narządów płciowych

Wirus HSV 2 przenoszony jest drogą płciową, więc aby zapobiec zarażeniu nim należy unikać kontaktów seksualnych z osobami, u których występują objawy opryszczki narządów płciowych. Problemem jest jednak fakt, iż często wirus obecny jest w organizmie ale nie wywołuje żadnych objawów. Osoba zarażona może nie zdawać sobie sprawy z tego, że jest nosicielem a zarazem źródłem zakażenia. Do skutecznych środków prewencji choroby należą:

używanie prezerwatyw;
ograniczanie liczby partnerów seksualnych;
używanie lubrykantów w czasie stosunku seksualnego aby zapobiec mikrouszkodzeniom skóry i błon śluzowych, które są drogą wejścia wirusa do organizmu.

Opryszczka narządów płciowych a ciąża

Wystąpienie objawów opryszczki narządów płciowych w okresie bezpośrednio poprzedzającym poród jest wyjątkowo niebezpieczne dla dziecka. Podczas porodu może dojść do zakażenia noworodka wirusem HSV 2. Z uwagi na słabo rozwinięty system obronny dziecka w tym okresie infekcja często przebiega w szybkim tempie. Do atakowanych organów należą mózg i wątroba, dlatego zakażenie HSV 2 w przypadku noworodków traktuje się jako sytuację zagrażającą życiu. Opryszczka narządów płciowych zdiagnozowana u kobiety przed porodem jest poważnym argumentem do zastosowania cesarskiego cięcia.

Opryszczka narządów płciowych spowodowana wirusem HSV 1

Chociaż generalnie opryszczka narządów płciowych jest wywoływana przez wirusa HSV 2, to w pewnych przypadkach, może dojść do rozwoju choroby na skutek infekcji wirusem HSV 1. Ma to najczęściej miejsce podczas kontaktu seksualnego oralno-genitalnego, z osobą wykazującą symptomy opryszczki w okolicach ust.

Opryszczka narządów płciowych a HIV i AIDS

Uważa się, że osoby cierpiące na opryszczkę narządów płciowych są bardziej podatne na infekcje wirusem HIV wywołującym AIDS. Uszkodzony, przez atak opryszczki, naskórek w okolicach narządów płciowych sprzyja wnikaniu do organizmu wszystkich drobnoustrojów chorobotwórczych, w tym wirusa HIV.

Pacjenci cierpiący na AIDS z kolei są bardziej podatni na infekcje innymi patogenami ze względu na ogólne osłabienie układu odpornościowego. Opryszka narządów płciowych pojawiająca się u pacjentów chorych na AIDS jest trudniejsza do wyleczenia.